سیاه چاله های گرسنه :
طبق مطالعات جدید، ممکن است تمامی سیاهچاله‌های کوچک و بزرگ عادات غذایی مشابهی داشته باشند.به گزارش پایگاه اینترنتی انجمن نجوم آماتوری ایران،بر طبق اطلاعات تلسکوپ اشعه ی xچاندرا و تلسکوپهای زمینی، بزرگترین سیاهچاله‌ها نیز ممکن است مانند سیاهچاله‌های کوچک خود را تغذیه کنند.
این کشف از مفهوم فرضیه ی نسبیت انیشتین، که سیاهچاله‌ها در هر اندازه ای مشخصات یکسانی دارند، حمایت می‌کند و برای پیش بینی احتمالی مشخصات انواع جدید سیاهچاله‌ها مفید خواهد بود.
این نتایج با رصدهایی دنباله دار و طولانی کهکشان مارپیچی ,M81که حدود ۱۲ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، بدست آمده اند.
در مرکز این کهکشان سیاهچاله‌ای وجود دارد که جرمش حدود ۷۰میلیون بار از جرم خورشید بیشتر است و هنگامی که گاز را با سرعت بسیار زیادی به ناحیه مرکزی کهکشان و به درون خود می‌کشد، انرژی و تشعشعاتی از خود تولید می کند.
در نقطه ی مقابل، سیاهچاله‌هایی با جرمهای ستاره‌ای که حدود ۱۰بار از خورشید پرجرم تر هستند، منبع غذایی متفاوتی دارند.
این سیاهچاله‌های کوچکتر، مواد جدید را با جذب گاز از یک ستاره ی همدم بدست می‌آورند. چون سیاهچاله‌های بزرگ و کوچک در محیطهای مختلف و با منابع غذایی مختلف یافت می‌شوند، این سوال باقی می‌ماند که آیا با یک روش تغذیه می‌شوند؟
یک گروه تحقیقاتی با استفاده از این رصدها و مدل‌های فرضی،مشخصات سیاهچاله M81را با سیاهچاله‌های کم جرم مقایسه کردند که نتایج نشان می دهند چه سیاهچاله‌های بزرگ و چه کوچک، همانند یکدیگر تغذیه می‌کنند و پرتوهای مرئی، اشعه- xو رادیویی مشابه تولید می‌کنند.
یکی از مفاهیم فرضیه ی نسبیت عام انیشتین این است که سیاهچاله‌ها اجرام ساده‌ای هستند و فقط چگالی و چرخش آنها باعث تاثیر بر فضا- زمان می‌شود.
آخرین تحقیقات نشان می‌دهد که علیرغم تاثیرات پیچیده بر محیط، این سادگی خود را نشان می‌دهد.
سرا مارکوف از موسسه ی اخترشناسی دانشگاه آمستردام هلند که ریاست این تحقیقات را برعهده دارد، می‌گوید: این قضیه تایید می‌کند که روشهای تغذیه می‌تواند برای سیاهچاله‌هایی با اندازه‌های مختلف تا حد زیادی مشابه باشد؟ و ما نیز همین گونه فکر می‌کردیم؟ ولی تا کنون قادر نبوده ایم به آن دست پیدا کنیم.
مدلی که مارکوف و همکارانش از آن برای مطالعه ی سیاهچاله‌ها استفاده می کردند، صفحه‌ای محو از مواد در حال چرخش را به دور سیاهچاله در بر داشت .
مایکل نوواک از موسسه تکنولوژی ماساچوست می‌گوید: وقتی ما به این داده ها نگاه می‌کنیم، به نظر می‌رسد مدل ما همانگونه که برای سیاهچاله‌های کوچک صدق می‌کند، برای سیاهچاله ی درون M81نیز عملکردی مشابه دارد. هه چیز در اطراف این سیاهچاله ی غول پیکر مشابه است و فقط ۱۰میلیون بار بزرگتر است.
در میان سیاهچاله‌هایی که فعالانه در حال تغذیه هستند، سیاهچاله موجود درM 81از همه تاریکتر است و شاید به علت این که به طور کامل تغذیه نمی‌شود.
اگرچه به دلیل نزدیکی نسبی‌اش به ما ، یکی از پرنورترین سیاهچاله‌هایی است که از زمین دیده می‌شود که باعث شده رصدهایی با کیفیت بالا بر روی آن انجام گیرد.
اندرو یانگ از دانشگاه بریستول انگلستان می‌گوید: به نظر می‌رسد که سیاهچاله‌هایی که تغذیه کافی ندارند! آسانترین سیاه چاله‌ها برای تحقیق باشند. این موضوع شاید به این دلیل است که می‌توانیم فضاهای نزدیکتر سیاهچاله را مشاهده کنیم .
علاوه بر چاندرا تلسکوپهای دیگری نیز از روی زمین برای انجام تحقیقات بر روی M81به کار گرفته شده اند.
این رصدها به صورت همزمان انجام شدند تا تغییرات روشنایی‌ای که از تغییرات میزان تغذیه سیاهچاله ناشی می‌شوند باعث گمراه شدن نتایج نگردد.
چاندرا تنها ماهواره ی اشعه- xاست که قادر به جداسازی پرتوهای xضعیف سیاهچاله از تشعشعات باقی کهکشان می‌باشد.
